Hier beneden is het niet

Wij verblijven in de bovenstad en een lift van 75 meter brengt ons naar de benedenstad. 't  Kost ons omgerekend vier cent. Beneden zijn de souvenirs iets goedkoper maar verder is er weinig verschil: in beiden delen van de stad schrijnt de grote tegenstelling van arm en rijk. En een overmacht aan politie moet die twee werelden gescheiden houden. Dat lukt niet echt als wij ergens op straat eten. Als mijn bord vol geurige garnalen wordt opgeschept zie ik een vegende vuilnisjongen even nadrukkelijk naar mij kijken. Een vrouw met een gitaar schuift op naar onze tafel. Dit worden mijn gedachten in de komende vliegnacht, waarin de slaap moeilijk zal zijn te vatten. Wat een bizar land. Van oudsher. In een museum wordt ik geconfronteerd met het koloniale verleden. Portugezen verjagen de indianen en slepen -met dank aan de Hollanders- ruim vier miljoen afrikanen het land binnen.  Die afrikanen bepalen ook vandaag het straatbeeld. Vrouwen verleiden toeristen -voor twee reais- in wijde kleurrijke jurken van een ver verleden, jongeren dansen de hele dag met blote en bezwete lijven, en 's avonds slaan ze uit alle macht de trommels om de oren en alle ellende te verdoven. En wat hebben wij daar nu aan bijgedragen. In de overvolle liftcabine steken wij vijven torenhoog boven de Brazilianen uit. Dat is ook pijnlijk zichtbaar op de foto's van onze ontmoeting met de braziliaanse familie van Job en Geert. We hebben ons aan hen getoond, moeder Edleuza zag haar tweeling terug: hier zijn ze dan, moedertje, wat zijn ze groot geworden hè?, wat zijn ze rijk...! En met welke gedachten laten we hen hier nu achter? We mijmeren wat op het plein São Fransisco. We bezoeken de naar deze heilige vernoemde kerk, schitterend verguld, de trots van de stad. Er staat een groot kruis voor deze kerk. Ach wij, we zullen Fransiscus in zijn armoede niet volgen, wij, verwende westerlingen, kúnnen dat niet. Hoezeer hebben vooral ook wij dat kruis nodig. De herinnering aan de armoede van Jézus getoond in de benedenstad van Jeruzalem, met het oog op de gouden bóvenstad van Jeruzalem. Daar gaan velen ons voor, en ik bid nederig dat we mogen volgen. In die kleurrijke stad is geen politie, daar zijn geen verschillen. Daar genieten we -iedereen!- zonder bijgedachten Gods vrolijke vruchten. Ik wil jullie allemaal -dit blog kent nu 2115 bezoekers- hartelijk bedanken voor 't meelezen en meeleven. We genoten van jullie reacties. Wij pakken nu onze ruime koffers: graag tot ziens Deo volente.