muitos muitos agradecimentos, Ivonete!

Heel veel dank, Ivonete Batista! Klein als ze is, maar ze was de grote speurneus. Ze was onderwijzeres, nu met pensioen. Ze kent mee daardoor veel mensen in São José. Ze is van harte katholiek, en haar nicht Betãnia was lid van de Igreja Reformada, een goede bekende dus van Gerrit & Aafke Glas. (Deze Betania trouwde met Gerrits broer Hendrik Jan, na een verblijf in Unai wonen zij nu in Emmeloord!). Toen ik Aafke -nu een jaar geleden- vroeg of ze ons op weg kon helpen heeft ze Ivonete ingeschakeld. Die is onmiddellijk aan de slag gegaan, in het dorp en daarbuiten. Zij schakelde op haar beurt ook anderen in: Marta, de vroegere verzorgster van Job en Geert, en ook een vriendin in Garanhuns, de stad waarheen -zo bleek na enige tijd- moeder Edleuza ooit was vertrokken zonder een adres achter te laten. Samen zijn ze -begin dit jaar- door de stad gegaan, bezochten 'verschillende publieke gelegenheden' vroegen her en der in het rond, maar kregen geen enkele informatie. Uiteindelijk kwam dus een week voor ons vertrek het verrassende nieuws: moeder is gevonden! Een bericht op de lokale radio ('Job en Geert' zoeken moeder Edleuza...) vond gehoor bij een goede kennis van moeder. Ivonete en haar vriendin ervaren zelf heel veel voldoening van hun speurwerk. We kunnen wel een detectivebureau beginnen, zeiden ze. Beiden gingen graag mee naar de tweedaagse ontmoeting met de familie. Op onze laatste dag in Maragogi bezochten we Ivonete thuis in São José. Een ontroerende afsluiting. Ze praatte honderduit en kon ons maar moeilijk laten gaan. Ze weigert alle dank: dank Gód, zegt ze met haar blije gezicht.